7 - 20191014.2 - Dezelfde vakantie tijdens mijn 'vakantie' en dezelfde moeder

Een aantal shrines of tempels zijn nog het laten zien waard. Een daarvan is de oudste in Japan, de Shitenno-ji tempe. Gebouwen door prins Shotoku en beschermd door karakters uit een sprookje, ik shit ji no... De tempel wordt beschermd door de genie van Alladin en een of andere tegenhanger. Ik denk dat ze ongeveer 4,5 meter hoog zijn.

En hier het achteraanzicht van de twee geesten.

De tempel zelf is ook weer best hoog. Knap hoe ze dit hebben gebouwd 500 jaar na de geboorte van Christus. Hier zijn wij aan de voet van de tempel.

Dan is het tijd om even uit te puffen en uit te zoeken wat we nu willen doen. Dit gebeurd in de buurt van een 7eleven, Family Mart of een Lawson, want daar is gratis WiFi. Toch handig als je dingen op internet wilt opzoeken.

Er zijn een aantal hoge torens en het lijkt ons leuk om er eentje in te gaan en van het uitzicht te genieten. Ik was zelf al in de Tsutenkaku toren geweest, maar dat eigenlijk maar een klein torentje. Iemand had mij de Umeda skybuilding aangeraden, die was alweer twee keer zo hoog. Maar er is ook nog de Abeno Harukas. Deze is nog hoger, wel 300 meter. Nou mooi, de keuze is gemaakt, maar eigenlijk is het natuurlijk vet om de zonsondergang te zien vanuit die toren. Het was dan wel bewolkt, maar whatever.. Dus nog even de tijd vol zien te maken. We beginnen met een lunch. Dit, lieve lezers, is denk ik een van de creatiefste ontwerpen aan voedsel die ik in mijn leven ga nuttigen. We lopen een Indisch hotel binnen met de verwachting daar een curry te kunnen eten. Little did we know, hebben ze hier kaasfondue. Maar niet zomaar kaasfondue. Het heet kaascurry. Wat ze doen, ze snijden een wit brood door de helft, halen dit brood netjes leeg, zodat je enkel de korst over houd, die vervolgens wordt geroosterd, gevuld met een halve kilo gesmolten kaas en een beetje curry, terwijl de inhoud van het brood in stukjes is gesneden en in de curry is gedoopt en er zijn  twee geroosterde sticks brood in geduwd. Ik was hongerig dus stelde voor dat we er allebei eentje namen, maar volgens Wilma was eentje voldoende. Eentje was voldoende voor drie personen.

Dan tegen het einde van de middag is het tijd om naar de top van de toren te vertrekken. Lang zijn we niet onderweg, om 60 verdiepingen te stijgen. Je merkt het niet, maar binnen tien a vijftien seconden denk ik dat je wel boven bent. Het uitzicht is fenomenaal en 360 graden beschikbaar. Ik wilde een timelapse maken, maar net voor de schemer was mijn schijf vol, dus heb ik het maar met foto's geprobeerd te doen.

Het weekend verblijven we in Kioto. Blijkbaar de mooiste stad van Japan. Dit komt omdat de Amerikanen heel lief waren voor Japan tijdens de tweede wereld oorlog. Toen hebben ze namelijk besloten om Kioto NIET te bombarderen, omdat het zo veel historie heeft en mooi is. Lief eigenlijk, zijn die Amerikanan, en zo onbegrepen. We gaan naar een museum over Mucha. Een tekenaar die veel invloed had op cartoons. Zijn strakke lijnen zijn makkelijk te reproduceren met kopieermachines. Ook vind zijn kunst veel aanspraak bij de hippie beweging in 1960 en de manga cultuur hier in Japan. Zijn kunst is prachtig. Ik mocht alleen geen foto's maken, dus heb ik vier van zijn tekeningen nagemaakt.

In de avond dineren we weer typisch Japans. Eten bestellen bij een automaat. Nadat we het probleem hadden achterhaald, was bestellen geen issue en hadden we lekker eten.

De dag erna bewandelen we het pad van de filosofie. We lenen een gratis fiets bij het hotel die we alleen op specifieke plekken mogen parkeren. Let dus goed op, want veel toeristen doen dit fout.

'Hier, hier en hier zijn parkeerplekken (hij wijst naar plekken aan op een kaart). Is het duidelijk? Want anders kan je in de problemen komen.'
'Jawel hoor, klinkt redelijk recht toe recht aan.'
'Oke, dus je moet je fiets niet zomaar ergens neerzetten. Dat mag niet en daar worden sommige mensen boos over of de politie komt eraan te pas. Ja?'
'Ja hoor, duidelijk.'
'Oke dus je kan hier, hier en hier parkeren (hij wijst weer naar de kaart).'
'Jaja, sokka.'
'Oke. Het is dus belangrijk dat jullie de fiets op een van de zojuist aangewezen plakken neerzetten.'
'Oke, het is duidelijk dat we de fietsen daar, daar of daar neer moeten zetten, anders is het foute boel.'
'Ja, want we willen niet overal fietsen hebben, dus zijn er bedrijven die fietsenstallingen hebben gebouwd verspreidt over de stad, hier, hier en hier. Daar moet dus je fiets in, alles daarbuiten is illegaal.'
'Oke, dus we fietsen naar zo een plek, parkeren onze fiets en gaan dan te voet verder.'
'Ja en als je geen plek kan vinden of als het onduidelijk is kan je het gewoon aan iemand vragen. Die verwijst je dan naar deze, deze of deze plek. Dan kan je daar je fiets parkeren, in de daarvoor aangewezen plaatsen.'

Ik heb mijn best gedaan de urgentie uit te leggen van de fiets op de aangewezen plek neer te zetten. Mocht hier, lieve lezertjes, nog enige verwarring over zijn kan ik nog meer van zijn uitleg geven. Je kan het gewenst effect ook zelf bereiken door ctrl+C en ctrl+V te gebruiken in word of zo. Het voorbeeld is een fractie ervan..... Nou ja, wij dus op de fiets gestapt en konden geen enkele plek vinden, dus zette we hem maar neer op een plek onder een flat waar veel andere fietsen stonden. Deze Nederlandse kut toeristen wisten dat dit niet helemaal jofel was, maar ja, geen in meer om te zoeken, want alles wat op de kaart aangewezen was, was er in het echt niet (kuch). Toen we de fietsen op gingen halen stond er een busje met een aantal motoren bij de ingang met twee mannen. We lopen naar onze fietsen en er komt een Japanner naar mij toe. Hij vraag of hij denkt of ik echt geloof dat ik mijn fiets hier mocht parkeren. Ik zeg ja, waarop hij rood wordt en begint te sputteren. I don't believe you believe. I think YOU LIE. Hij begint sneller en harder te praten, ik ben afgehaakt. Ik versta er geen zak van en vind het een overdreven reactie. Vaak zijn Japanners onder de indruk van een buitenlander die met goede uitspraak Japans spreekt, dus ik probeer 'sumimasen', wat betekend excuseer mij. Ik buig erbij. Hij schrikt er een beetje van en is van zijn voetstuk gehaald. Hij sputtert nog wat na, herpakt zijn compositie en loop geagiteerd weg met een aura van 'zo, die toeristen weten nu wel!'. Dit zat eraan te komen aangezien de uitleg niet vaak genoeg was herhaald. Volledig niet onze schuld dus.

Nou dit was dan het einde van het pad van de filosofie, maar tijdens de tocht zijn we langs een tempel geweest, de Ginkaku-ji tempel ennnn ben ik een van de spinnen uit het bos tegen gekomen. Ik wil die spin graag delen, zodat jullie kunnen zien dat het wezens van de dood zijn.

Zoem in en zie het doodshoofd op zijn poepert.

Goed, de tempel maakte ons weer zen, na deze aanvaring. Ze hebben hier zen-tuinen, industriële schaal. En een piramide zonder top, Maduradam schaal. Een rare verdeling van maat, maar gezien de gelimiteerde hoeveelheid oppervlak en de bergtoppen die met een beetje fantasie ook een piramide kunnen zijn wellicht zo raar toch nog niet.

De tempel heeft twee lagen. De onderste laag is Japans, de bovenste laag Chinees. Zelf in zijn eentje niet zo indrukwekkend, maar met veel van de tuin erbij is het een prachtig aanzicht.

De tuin zelf is ook super mooi.

En er is een heuvel/berg/piramide in de tuin aanwezig, vanwaar je mooi uitzicht hebt of Kioto. Ook mooi.

Weer het uitzicht waarop je ziet dat al het platte land tussen de bergen is bebouwd met huizen. Blijft indrukwekkend.

Verder was de aanrader naar een tempel gaan waar ze rode gates hebben, Torii gates. Heel erg veel. 5000 tot 6000 veel. Zag er imposant uit op de foto's, zeker zo onder mensen. Maar mijn verwachting bleek niet realistisch. Ik zie die foto's, zonder mensen en verwacht dan 'dat zal zo ook wel zo zijn als ik daar ben'. Dat is niet hoe toeristische plekken werken. Daar zijn vaak toeristen. Dat was hier dus ook zo Loek.. Het was geen succes. Weinig beweging en weinig bewegingsruimte.

We besluiten om een keer sushi te gaan eten. Ik wilde graag met Wilma naar een sushi restaurant waar de sushi op een transportband door het restaurant beweegt. Er leuk en prima sushi voor Nederlandse standaarden. Jullie moeten weten dat ik al eens naar zo een restaurant ben geweest met mijn collega's. Ik heb veel sushi's geprobeerd met dingen die ik niet herkende of nog nooit had gegeten. Afwisselend succes uiteraard. Een hapje viel duidelijk op hierin. Het heet uni, wat sea-urchin is of Seeigel of oursing of erizo de mar of zee-egel, 't is maar net welke taal je wilt lezen. Dit, lieve lezers, was een van de ranzigste dingen die ik in mijn leven gegeten heb. De structuur was een net iets te zachte mousse. Opzich niet veel mis mee. Maar de smaak en de geur, die is van het kaliber Pisces kaas, maar dan op zijn eigen manier. Het deed mij denken aan een kiezelstrand, waar dan in de zon, net buiten het bereik van het water een dier onder de stenen ligt te rotten. Het smaakt naar deze geur. Het erge is dat het net als wasabi zo lekker blijft hangen. Dus slik je het eenmaal door, dan blijft je adem nog 5 minuten hiernaar ruiken. En of ik nou door mijn neus of alleen mijn mond ademde, het maakte niet uit. De geur is zo penetrant als ammonia. Terwijl ik dit eet ga ik bijna over mij nek, maar wil het een kans geven. Ik slik het door, kijk omhoog en zie al mijn collega's mij aanstaren. Eentje vraagt voorzichtig 'en?' Ik zeg 'ik vind het niet zo lekker. Sterker nog, dit is een van de ranzigste dingen die ik ooit gegeten heb.' terwijl ik ondertussen mijn kokhals neigingen probeer te onderdrukken. Iedereen begint te lachen en knikken instemmend dat ze het ook niet lekker vinden.

Terug naar de sushi in Kioto. De lieve zoon die ik ben, heb ik Wilma wijs gemaakt dat uni helemaal de shit is. Ze moet het echt een keertje eten. Echter mogen we in de buurt van het resaurant niet fietsen en uiteraard de fiets ook niet neerzetten, behalve in de daarvoor aangewezen plekken. Dit keer vinden we twee van de plekken (dit is ergens anders dan hiervoor), maar die zijn helemaal vol. Na even zoeken vinden we wat en besluiten we rond te lopen in de hoop een ander sushi restaurant te vinden, want het transportbandrestaurant is alweer een half uur lopen verder weg in een super druk stuk centrum waar waarschijnlijk de wachttijd ook flink is. We eindigen in een restaurant waar we de koks kunnen zien werken. Het oogt chic en zo zijn de prijzen ook. Bij de menu's staan foto's. Bij een van de foto's staat dat de foto niet representatief is voor het menu wat je besteld. Ik heb deze zin geregistreerd, maar associeerde het enkel met dat ene menu en niet met degene die wij hebben besteld. De foto bij ons menu, daar stond geen uni op, dus ik zei dat we hierna maar dan een stuk sushi met uni moesten nabestellen. Ik had er helemaal zin in, Wilma de uni laten proeven. Krijgen we onze bestelling, staat er uni op. Het is het vierde stukje van links.

Het lijkt op een sushi rol met een beetje diarree erop, toepasselijk voor de smaak wel, deze presentatie. Helemaal kut dit, nu moet ik het ook gaan eten. Ik stel voor om ermee te beginnen (om er maar vanaf te zijn). Wilma had helemaal zin in de uni, ik zit daar heftige flashbacks te krijgen. Nou daar gaat ie dan. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren voordat het stukje sushi met uni op is gepakt met mijn eetstokjes en in mijn mond is geplaatst. Ik zet mezelf schrap, EN?

Blijkt dus, hè, dat verse uni super lekker is.