5 - 20190929 - Instant ramen by Ando, MomoFUCK dit gaat niet zoals ik wil dat het gaat.

Zestig jaar geleden was een goed jaar. Zeker voor studenten, al zal dit jaar bij weinigen een belletje doen rinkelen. Maarrrrrr 1958 was het jaar dan Momofuku Ando instant ramen heeft ontwikkeld. Tien jaar is meneer bezig geweest om dit te realiseren. Daar hield het echter niet op! The sky is the limit. Or maybe go beyond, even. De eerst volgende ontwikkeling was de CUPNOODLES in 1971. Prachtig product, een wegwerp bakje van plastic met een plastic afsluitkapsel erop en geseald in plastic, zo uit een machine te halen op straat. Doe er wat heet water bij (na de seal en het afsluitkapsel eraf te halen), wacht even en voila, je hebt noodels on the go. Ik heb het zelf nog niet gehaald, maar volgens mij doet de machine er heet water voor je in. Hierover later nog een update. Toen in 2005 ging Ando nog een stapje verder door Instant Ramen te ontwikkelen die ook in de ruimte kan worden genuttigd, genaamd Space Ram. Door deze ontwikkeling en (ik quote uit het museum boekje) "het creatieve denken van sensei Momofuku is instant ramen de aarde getranscendeerd". Volgens mij gaat Musk het wel redden op Mars.

Om de beste man te eren hebben ze een museum gevuld met instant noodles en zijn verhaal. Een muur vol met de ontwikkeling van de verpakkingen en soorten ziet er indrukwekkend uit!

Hé hallo, hier ben ik met de ramen.

En vervolgens in de rij staan om je eigen instant ramen te mogen maken:

Ik had op internet gezien dat het minder druk was dan normaal. Toen ben ik wandelend naar het museum gelopen, wat een uur duurde. Gelukkig was het nog steeds zo rustig, want een klein half uurtje na mijn eigen productie stond de rij door het hele museum. Had ik nu in de rij gestaan had ik stukken langer moeten wachten dan de 15 of zo minuten die ik heb gewacht. De Loedles bestaan uit gedroogde ramen,  spicy tomato spices, chili flakes, gedroogde bonen, gedroogde prei en gedroogde garnalen. Ik ben benieuwd of het een goeie combinatie is, hier zal ik wederom op terugkomen.

Ik mocht ook de replica bezoeken van de hut van Momofuku. De hut waar het allemaal begon.

Zoals je ziet staan overal bordjes dat niks aangeraakt mag worden, dus ik ben erg benieuwd hoe hij alles bij elkaar heeft gedaan.. Japanse magie zullen we het maar noemen.

Ik werd wel geïnspireerd door Momofuku. Ik wil ook iets maken. EN WEL METEEN!       EN ZONDER WAT AAN TE RAKEN!         Dus in het kader van van de instant ramen heb ik heet water over mijn laptop gegoten. Dit was deels een succes en deels fiasco. Helaas is mijn laptop gesneuveld. Echter is de vorige blog erdoor gevormd, zo ineens! Kort maar krachtig. Helaas was niet iedereen te spreken over die gratis content. Maar ja, haters zullen haten I guesssssss....

Later in de tijd ga ik met Candy-san en Ota-kun thee drinken. Het is vroeg, negen uur tijdens de zondag ochtend, want Candy-san moet zo aan heet artikel gaan typen en Ota-kun heeft een dienst van 13:00 tot negen. Of 07:00 tot 15:00. 'Tis maar net in welke tijdzone je rekent. Goed, thee dus. Hele populaire thee, koud, met zwarte zachte balletjes erin. De zwarte zachte balletjes zijn tapioca, het is een hoofdzakelijk smaakloos zetmeelrijk ingrediënt, gemaakt van bewerkte en gedroogde cassavewortel (maniokwortel) en wordt gebruikt bij het koken (dit is plagiaat, mag dat wel? of moet het lang en origineel zijn?). Dit worden in je koude thee gedaan, met wat ijs en suiker en een rietje met een heel groot zuig gat.

Eigenlijk een riet. Maar als ik zoek op het woord riet krijg ik alleen de plant. Als ik zoek op een riet gebeurd er ook niet veel spannends. "Je" plakken we in Nederland achter een woord om het te verkleinen. Maar als een riet niet bestaat, dan is het rietje de originele vorm. Hier hoeft dus geen "je" achter. Doe je dat wel dan krijg je een heel klein buisje om aan te zuigen. Het enige waar dit nuttig voor is, denk ik, is snuiven. Tenzij je een holle naald ook tot de categorie rietje doet horen. Dan kan je er ook mee injecteren of vloeistof met een naald uit iets halen. Als we injecteren hebben, leek uitjecteren mij de goede tegenhanger van dit woord. Echter geeft Google geen resultaten voor deze term. Af en toe is de Nederlandsche taal best raar.

De reden dat we zo vroeg voor de thee-shop staan is niet alleen omdat het gezelschap moet werken. De thee is erg populair. Ook overal te krijgen, maar deze shop is HOT. Dus staat er binnen no-time voor openingstijd een rij waar je U tegen zegt.

Hé, hier ben ik ook weer.

Waar ik heen kijk waren nog 4 keer zoveel mensen te zien. Aan de overkant van de straat waren twee vergelijkbare shops. Geen rijen. De thee was wel erg lekker. Er is een foto gemaakt van ons met de thee, maar die staat op een rolletjes camera. Dus WEER wat waar ik op terug ga komen. We zullen het meemaken..

Vervolgens scheidden onze wegen en ben ik in het shopping district nog even rond gaan wandelen. Ik kom een raar gevormd gebouw tegen. Ik vond het opmerkelijk en dacht dat de meeste van jullie dit ook kunnen waarderen. Mijn Japans is onderhand zo goed dat ik kan vertalen wat er op de gevel staat, er staat: post kantoor.

Verder zien we op de volgende panorama foto een winkelstraat. Links kijk je het shopping gedeelte in en helemaal rechts (niet te zien op de foto) is nog zo een pad. Dan hebben we het uitzicht op wat wolkenkrabbers, gebouwen vol met winkels en winkeltjes (lees hier het correcte gebruik van de toevoeging "je").

En in het midden? In die gleuf?

Wat is dat toch?

Caaaaaarl... Is it you again? Het blijft mij verbazen hoe in het midden van allemaal hoogbouw ineens de ruimte is voor shrines.

Verder was ik erg te spreken over een bepaalde paspop die ze in een winkel overal voor gebruikte. Ik heb maar een foto genomen, maar hij/zij werd overal voor gebruikt. Overal vrijwel dezelfde gezichtsuitdrukking, wel in andere houdingen.

Het is niet echt een paspop. Meer een paskarton. In vrouwenkleding, een naveltrui, mannenkleding of super hero outfit.

Dan is er ook nog een andere paspop, die ik juist een upgrade vond van de Nederlandse abstracties. Nee, hier is ze verfijnd en gedetailleerd.

En de laatste paspop.

Een vrouwenhoofd met een snorretje.

Nou hé, als je hier niet vrolijk van wordt, dan weet ik het ook niet meer.

En ook al woon ik momenteel in een stad met meer inwoners dan heel Nederland en aan de andere kant van de wereld, dit gebouw doet mij toch een beetje voelen alsof ik in Utrecht ben.